مشق هنر| قصه‌گویی طبیعت با قلم‌مو هنرمند نقاش

به گزارش مجله خبری نگار، هنردوستان و هنرمندان عرصه تجسمی با قصه‌گوی طبیعت آشنا هستند. منوچهر نیازی هنرمندی که در نقاشی‌های خود بدون استفاده از انسان و تنها با تصویر جنگل‌های سترگ وعمیق طبیعت را به گونه‌ای به بیینده نشان می‌دهد و آن را در جنگل‌های بکر رها می‌کند که در این هیاهو، زندگی را مدتی نفس بکشند.

نیازی متولد ۱۳۱۶ در تبریز از نوجوانی دلبسته طبیعت و تجسم آن در هنر بود. از زمانی که به کمک مصطفی نجمی برای درک سوژه‌های هنری سه پایه و قلم را به زیر بغل می‌زد و راهی جنگل‌ها می‌شد تا اثری خلق کند با خانه‌های کاهگلی و تنه‌های سپیدار‌های بلند. این مواجه با طبیعت و هستی به قدری در وجود و نقاشی‌های این هنرمند نفوذ کرده که به نظر می‌رسد دیگر دل از آن نمی‌تواند ببرد و در تمام نقاشی‌های نیازی قابل لمس است.

بعد از ورود به مدرسه کمال‌الملک و شاگردی محمود اولیایی، حسین شیخ و مهدی ویشکایی کلی گرایی و کلی دیدن در آثار این هنرمند بیشتر نمایان شد که در موضوع و تکنیک نقاشی او تاثیر داشت و سبک مختص خود را پدید آورد.

منوچهر نیازی درباره نگاه خود به هنر می‌گوید: «ما بدون هنرآفرینی در جهان هستی قابل زندگی نیستیم. همه چیز هنر است. حتی شاطری که خمیر برمی‌دارد و آن را فرم می‌دهد در حال نقاشی کردن است. هنرمند واقعی آن است که فرم برایش خیلی مطرح باشد. ما باید فرم را پیدا کنیم. همه چیز نقاشی است».

از دهه پنجاه حضور تنه‌های سترگ در نقاشی‌های نیازی نمایان شد و به قدری این سبک در آثار این هنرمند آشکار است که در تمامی نقاشی‌های آن می‌توان پی آن را گرفت حتی در برخی از آثار تنه درختان به چهره و بدن انسان‌ها تبدیل شده و مانند زنجیری تمام آثار به یکدیگر متصل شدند که گویی نوعی نگاه رمانتیک و شاعرانه به عالم دارد.

نیازی که دانش‌آموخته رشته موسیقی هم است، احساس را به خوبی توانسته در اکثر کار‌های خود با فرم‌های ریتمیک و روان حس خود را بر دل بوم‌های سترگ به نمایش بگذارد. به نظر می‌رسد حتی زمانی که قلم‌مو را کنار می‌گذارد و با کاردک لایه‌های ضخیم از بستر بوم را کنار می‌زند حرکات دست بر تابلو حاکم است و خطوطی روان را بر بوم ایجاد می‌کند.

بیشتر آثار همان‌طور که گفته شد در جنگل‌های پرابهت و وسیع کشیده شده است حتی اولین نقاشی‌های او. نیازی در استفاده از رنگ هم احساسی برخورد می‌کند و با استفاده از رنگ‌های محدود به قهوه‌ای طبیعتی بکر، یکدست و واقعی در هارمونیک‌ترین حالت را به بیننده متجسم می‌کند. نور نقش کلیدی را در عنصر نقاشی‌های طبیعت نیازی بر عهده دارد.

البته برخی به آثار این هنرمند انتقاد هم وارد می‌کنند و معتقدند: «تابلوهاى نقاشی نیازی همیشه تنهایى عمیقى را به تصویر میکشند که از تنهایى و غم عمیق نقاش اش خبر مى دهند. او حتى در پس برق قرمزهاى درخشان، سبزهاى دلنشین و زردهاى چشمگیرش هم نمی‌تواند پنهان شود و ملال و بهت خویش را مخفی سازد».

نمازی نخستین نمایشگاه انفرادی‌اش را در بورلی هیلز برپا کرد و از آن پس آثارش را در نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی متعددی در ایران و خارج از کشور به نمایش گذاشت. نیازی پس از اقامتی طولانی در امریکا، بار دیگر به ایران بازگشت و به فعالیت حرفه‌ای خود ادامه داد.